NATASSA MARE
VOCALIST / SONGWRITER
TRADITION
NATASSA MARE with her colleagues around the world, they create a unique bridge between three great eras! She combines the radiating Greek sound, the Traditional music, also the Mediterranean sound colors and the era of Rebetiko, reaching the contemporary musical fields of modern life using references to the ancient Greek way of writing and Greek Tragedy through the vocalistic fragments and free, avant-garde improvisation of Natassa Mare. The themes are immersed into the landscapes of modern life, speed and frequencies through the use of jazz elements, free improvisation, and the intercultural influences and sounds of the five exceptional, international musicians.
Natassa Mare Quintet
Phillipos Kostavelis | Piano
Wolfgang Fuhr | Tenor Saxophone
Giorgos Smirnis | Doublebass
Hans Fickelscher | Percussion
ΑΓΩΓΗ ΨΥΧΗΣ
Τον πυκνό τον συμπαγή χρόνο που καθρεφτίζει αυτό το τραγούδι, γιατί εκφράζει κοντά μιας χιλιετίας αίσθημα, εγχρονίζει η Νατάσσα Μάρε Μουμτζίδου βάζοντας ερμηνευτικό βίωμα πάνω στις υφές του, έτσι όπως το απαιτούν οι χρόνοι της σημερινής ζωής. Γιατί ήταν χρόνοι κοινότητας με τραχιά ζωή που εξέφραζε μια ηχορρυθμική μορφή, που το σημερινό αίσθημα δεν αντέχει.
Λεπτότητα, αβρότητα, που στοιχεί στο τώρα, τα παρέχει φωνητικά μουσικά στυλιστικά, ψυχοφελές για μας, τη μουσική μας αγωγή και για το τραγούδι.
Κι αυτή η κραυγή που σου σχίζει την ψυχή είναι η απόδοση της ουσίας, ο ποιητικός χώρος, διάταση, τέντωμα των χορδών, ένταση ακοής, ακρόασης, βάθεμα, επίρρευμα, ηλεκτρική μετάγγιση, τραγικό αίσθημα.
Η Νατάσσα έχει αντιληφτεί πως αυτό που έκανε η όπερα το είχε κάνει ήδη το δημοτικό μας τραγούδι. Πήρε από την τραγωδία το εργώδες. Η δύση το έκανε όπερα, ο λαός μας τραγούδι.
Στην Υψίτονη κραυγή της η Νατάσσα "διαβάζει" τη δύναμη των εικόνων του τραγουδιού, που σε πρώτη ματιά δεν φαίνεται, σαν την κορυφαία του χορού στο αρχαίο δράμα, μετέχει διεκτραγωδεί, τραγουδά, ερμηνεύει. Ξαναβάζει στη μουσική σκηνή με βιωματικό τρόπο, με δύναμη ερμηνείας το βάθος της παράδοσης με πλήρη επίγνωση ότι το παραδίδειν εστί παραλαμβάνειν.
Κοινωνεί οικουμενικά και κοινωνεί οικουμενικά με ιδιόχρωμα φωνής.
Η Υψίτονη κραυγή, διαγράφει τροχιά όπως τα πιο ψηλά τόξα στις Βασιλικές μας μετά τρούλου, ηχητική εικόνα που δίνει στο βάθος του πραγματικού δράματος σ'αυτό που ιστορεί ο στίχος, στοιχείο τραγικό, διαχρονικό του λαού μας που δεν το έχασε ποτέ.
Ρίχνω μια ακόμη ματιά στο "γραμμένη".
Θέλει να πει ζωγραφισμένη. Γιατί αν είναι γραμμένη όπως οι εικόνες, η Τρυγόνα, γίνεται εικόνα γυναίκας, παίρνει θέση δίπλα στις αρχαίες ηρωίδες του δράματος. Ελένη τε Εκάβη, Ηλέκτρα και Αντιγόνη!
Ναι, Τρυγόνα - Αντιγόνη.
Αδερφώθηκαν. Οπότε για μια στιγμή η Νατάσσα γίνεται Τρυγόνα, και το αντίστροφο.